แล้วคุณรู้ไหมว่ากาแฟนั้นดี?
ฉันไม่ได้อยากอยู่ที่นี่เพื่อพูดถึงคุณ
ตอนนี้มันดึกแล้วและฉันก็เหนื่อย
ฉันไม่คิดว่าจะออกไปข้างนอกในสุดสัปดาห์นี้
แต่ไม่, มันไม่มีอะไร, แค่มีไข้เล็กน้อย
ฉันรู้, มันไม่ดีแต่ไม่ใช่ความผิดของฉัน
คุณโทรมา, สายไม่ว่าง, ฉันโทรไป, สายไม่ว่าง
คำพูดผิดในเวลาผิด
แล้วฉันก็กอดคุณเหมือนจบเกม
และฉันเช็ดน้ำตาในภายหลัง

และฉันยังคงสลาลอมผ่านปัญหาของฉัน
และบางอย่างระหว่างเรามันเสียหาย
ฉันบอกคุณว่า "ไป", คุณบอกฉันว่า "อยู่"
และฉันเตะลูกบอลนั้นเข้าไปในกิ่งไม้

คุณไม่รู้หรือว่าฉันไม่ชอบโสม?
ฉันไม่ได้อยากอยู่ที่นี่ระหว่าง "อาจจะ" และ "ทำไม"
อาจจะเพราะฉันคิดมากเกินไป
จนตอนนี้ฉันอยู่ที่การดื่มกาแฟหลังอาหาร
ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ, สายตาดูเหม่อลอย
ดูเหมือนว่าคุณไม่อยากรู้เรื่องของฉันอีกต่อไป
ฉันรู้, คุณพยายามแล้ว
คุณรู้, ฉันพยายามแล้ว
แต่มันเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว, คุณพูดกับฉันในอดีต
แล้วฉันก็ฉลองเหมือนจบเกม
ฉันรู้สึกถึงลมผ่านนิ้วมือของฉัน

และฉันยังคงสลาลอมผ่านปัญหาของฉัน
และบางอย่างระหว่างเรามันเสียหาย
ฉันบอกคุณว่า "ไป", คุณบอกฉันว่า "อยู่"
และฉันเตะลูกบอลนั้นเข้าไปในกิ่งไม้

ฉันแค่อยากหายใจอีกนิดกับควันบุหรี่ของคุณ
และไม่กลับบ้าน, ตั้งใจทำผิดที่ทางแยก
ติดอยู่ในเส้นผมของคุณด้วยเข็มสน
และตื่นขึ้นกลางสนามหญ้าของซานซีโร

เราที่ทำทุกอย่างในนาทีสุดท้าย
ทำลายวงแหวนควันด้วยนิ้วมือ
และขอโทษถ้าฉันไม่เคยเปิดเผยตัวเอง
ถ้าฉันทำ, ฉันจะรู้สึกเหมือนถูกต้อนจนมุม
ฉันที่เป็นคนโง่เสมอ
เสียความเยือกเย็นเมื่อควรจะเงียบ
และพบว่าตัวเองอยู่ในฉากที่ดูเหมือนเคยเจอมาแล้ว
เหมือนกับว่าฉันรู้มาตลอด

และฉันยังคงสลาลอมผ่านปัญหาของฉัน
และบางอย่างระหว่างเรามันเสียหาย
ฉันบอกคุณว่า "ไป", คุณบอกฉันว่า "อยู่"
และฉันเตะลูกบอลนั้นเข้าไปในกิ่งไม้

ฉันแค่อยากหายใจอีกนิดกับควันบุหรี่ของคุณ
และไม่กลับบ้าน, ตั้งใจทำผิดที่ทางแยก
และติดอยู่ในเส้นผมของคุณด้วยเข็มสน
และตื่นขึ้นกลางสนามหญ้าของซานซีโร

VIEW ORIGINAL LYRICS