แม้ว่าตอนนี้ฉันเดินไม่ตรงเหมือนเดิม
แม้ว่าก้าวเดินของฉันไม่เหมือนกับที่เคย
ฉันก็ยังไป, แม้จะเซไปบ้าง, ฉันก็ยังไป
และแม้ว่าฉันรู้ว่าพวกเขาพูดถึงฉัน
บางคนดีใจในขณะที่คนอื่นๆ กำลังสวดมนต์ให้ฉัน
ฉันก็ยังไป, และฉันไม่ได้ยินพวกเขา

ต้องมีความกล้าเมื่อไข้ขึ้น
และพายุมาพบเธอที่สูงที่สุด
เหนือเมือง
ต้องมีความกล้า, อยู่ที่ชั้นสุดท้าย
ใต้แสงแดดจ้า, ผิวของฉัน
รู้จักแต่เธอ

จากที่สูงนั้น, ฉันยังได้ยินเสียงของเธอ
จากที่สูงนั้นฉันรู้สึกว่าเธออยู่ใกล้ฉัน
ดังนั้นฉันจึงไป, และฉันไม่ลงมา
จากที่สูงนั้น, พวกเขาคิดว่าฉันอยู่ต่ำสุด
แต่จากที่สูงนั้นฉันจำเราในเดือนเมษายน
ฉันหัวเราะด้วยรอยยิ้มใหม่

ต้องมีความกล้าเมื่อไข้ขึ้น
และพายุมาพบเธอที่สูงที่สุด
เหนือเมือง
ต้องมีความกล้า, อยู่ที่ชั้นสุดท้าย
ใต้แสงแดดจ้า, ผิวของฉัน
รู้จักแต่เธอ

ไม่มีน้ำตาอีกแล้ว มีแต่เกลือในตา
และบ่อยครั้งที่ฉันนึกถึงวันที่เธออำลาโลก
ตั้งแต่นั้นมาฉันก็ยังไป
และฉันจะไปให้สูงที่สุดที่เป็นไปได้, จินตนาการดูสิ
ฉันไปที่ที่เราหลงทางเพื่อหาเธอให้เจอ
เธอตอบฉันด้วยรอยยิ้มใหม่

ต้องมีความกล้าเมื่อไข้ขึ้น
และพายุมาพบเธอที่สูงที่สุด
เหนือเมือง
ต้องมีความกล้า, อยู่ที่ชั้นสุดท้าย
ใต้แสงแดดจ้า, ผิวของฉัน
รู้จักแต่เธอ

VIEW ORIGINAL LYRICS