แทบจะเพิ่งหลุดจากแม่ของฉัน
เวลาที่จะเรียนรู้การเดิน
ฉันนั่งอยู่ในโรงเรียนประถม
และฉันนับปี
คุณทำงานหรือคุณยอมแพ้
ฉันชอบต่อสู้มากกว่า
ฉันไม่เคยเข้ากรอบ
ฉันไม่กลมฉันไม่เหลี่ยม
ฉันไม่อยากเป็นหุ่นเชิดอีกต่อไป
ฉันตัดสาย ฉันแยกตัวออกมา
ตอนนี้ฉันจะทำตามใจตัวเอง (R)
ฉันไม่อยากเป็นหุ่นเชิดอีกต่อไป
ฉันยืนด้วยตัวเองและเดิน
ฉันเหมือนเด็กที่เพิ่งเกิด
เรียนรู้ด้วยใจและเชื่อฟัง
มันเตรียมเราให้พร้อมสำหรับอนาคต
มีคนที่จะได้เห็นโลก
และคนที่จะทำงานกะสามแปด
เมื่อฉันเห็นอุณหภูมิ
ฉันไม่ใช่ผู้สมัคร
อย่างน้อยถ้าฉันไม่มีอนาคต
ฉันไม่ต้องการปฏิทินอีกต่อไป
(R)
หุ่นเชิดที่น่าสงสาร ยุคที่บ้า
ตัดสายออก ปลดปล่อยมือ
ไม่ต้องการเจ้านายหรือคนพากย์
เราไม่มีอะไรแต่เรามีมากมาย

VIEW ORIGINAL LYRICS