มันมืดแล้ว เมื่อฉันเดินกลับบ้านผ่านถนนชานเมือง
มีโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง ที่แสงไฟยังส่องลงบนทางเท้า
ฉันมีเวลาและรู้สึกหนาว จึงเข้าไปข้างใน

มีผู้ชายนั่งอยู่ที่นั่น มีดวงตาสีน้ำตาลและผมสีดำ
และจากตู้เพลงมีเสียงดนตรีที่แปลกและมาจากทางใต้
เมื่อพวกเขาเห็นฉัน คนหนึ่งลุกขึ้นและเชิญฉัน

ไวน์กรีกก็เหมือนเลือดของแผ่นดิน
มาเติมให้คุณ
และถ้าฉันเศร้า มันเป็นเพราะ
ฉันฝันถึงบ้านเสมอ คุณต้องให้อภัย

ไวน์กรีกและเพลงเก่าๆ ที่คุ้นเคย
เติมอีกครั้ง
เพราะฉันรู้สึกถึงความโหยหาอีกครั้ง ในเมืองนี้
ฉันจะเป็นแค่คนแปลกหน้าและโดดเดี่ยวเสมอ

แล้วพวกเขาก็เล่าให้ฉันฟังถึงเนินเขาเขียว ทะเล และลม
ถึงบ้านเก่าและหญิงสาวที่อยู่คนเดียว
และถึงเด็กที่ไม่เคยเห็นพ่อของเขา

พวกเขาพูดซ้ำๆ ว่าสักวันหนึ่งจะกลับไป
และเงินที่เก็บไว้พอสำหรับความสุขเล็กๆ ที่บ้าน
และเร็วๆ นี้ไม่มีใครคิดถึงที่นี่อีก

ไวน์กรีกก็เหมือนเลือดของแผ่นดิน
มาเติมให้คุณ
และถ้าฉันเศร้า มันเป็นเพราะ
ฉันฝันถึงบ้านเสมอ คุณต้องให้อภัย

ไวน์กรีกและเพลงเก่าๆ ที่คุ้นเคย
เติมอีกครั้ง
เพราะฉันรู้สึกถึงความโหยหาอีกครั้ง ในเมืองนี้
ฉันจะเป็นแค่คนแปลกหน้าและโดดเดี่ยวเสมอ

ลา ลา ลา ลา ลา
ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา
ลา ลา ลา ลา ลา
ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา
ลา ลา ลา ลา ลา
ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา
ลา ลา ลา ลา ลา

ไวน์กรีกและเพลงเก่าๆ ที่คุ้นเคย
เติมอีกครั้ง
เพราะฉันรู้สึกถึงความโหยหาอีกครั้ง ในเมืองนี้
ฉันจะเป็นแค่คนแปลกหน้าและโดดเดี่ยวเสมอ

VIEW ORIGINAL LYRICS