รุ่งสางที่สว่างไสว
จากขอบฟ้า
ที่ที่เราเรียนรู้เรื่องความรัก
ด้วยกันที่จุดชมวิว
จงจำที่ที่เธอเติบโตให้ดี
เพราะตอนนี้เมืองนั้นไม่มีอีกแล้ว
ตอนนี้สายตาของเธอพาฉันไป ดึงฉันไว้
มัดฉันและทำให้ฉันเจ็บปวด

และฤดูร้อนที่แสนเลวร้ายนี้
ที่ทำให้มือของฉันเจ็บปวด
ในเตียงของฉันที่เหงื่อออกเพราะเธอ
ฉันไม่คิดจะมีชีวิตอยู่
เพราะมันคือการหลอกลวงเดิมๆ
ที่ตอนนี้ฉันรู้จักตรวจจับได้ด้วยประสบการณ์
และบทเรียนที่ยากลำบากที่ฉันได้เรียนรู้
คือฉันจะไม่รอเธออีกต่อไป

เราตื่นขึ้นบนชายหาด
ระหว่างวิวิอานาและนิพพาน
คืนที่ฉันให้เธอนาฬิกา หนึ่ง เก้า เก้า สอง
ฉันจำได้ว่าทรายไม่มืดขนาดนั้น
และความตั้งใจของเธอไม่แข็งกระด้างขนาดนั้น

ตอนนี้ดวงตาของเธอเจาะทะลุ
ทำให้ฉันสับสน จมดิ่ง และเมินเฉย
และฤดูร้อนที่แสนเลวร้ายนี้
ที่ทำให้มือของฉันเจ็บปวด
ในเตียงของฉันที่เหงื่อออกเพราะเธอ
ฉันไม่คิดจะมีชีวิตอยู่

เพราะมันคือการหลอกลวงเดิมๆ
ที่ตอนนี้ฉันรู้จักตรวจจับได้ด้วยประสบการณ์
และบทเรียนที่ยากลำบากที่ฉันได้เรียนรู้
คือฉันจะไม่รอเธออีกต่อไป
ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันเห็นเธอในฝัน
ในขาวดำเหมือนสุนัข
หรือทำไมฉันตื่นขึ้นมาสั่น
ถ้ามันเป็นกลางฤดูร้อน
ที่ทำให้มือของฉันเจ็บปวด
ในเตียงของฉันที่เหงื่อออกเพราะเธอ
ฉันไม่คิดจะมีชีวิตอยู่
เพราะมันคือการหลอกลวงเดิมๆ
ที่ตอนนี้ฉันรู้จักตรวจจับได้ด้วยประสบการณ์
และบทเรียนที่ยากลำบากที่ฉันได้เรียนรู้
คือฉันจะไม่รอเธออีกต่อไป

VIEW ORIGINAL LYRICS