ฉันคือฝนที่โปรยทรายจากซาฮารา
ลงบนรถยนต์ในโรม
ฉันคือเงือกที่เต้นรำ
ไออาราผู้กล้าหาญ
น้ำและใบไม้แห่งอเมซอน
ฉันคือเงาของเสียงมารดาแห่งโรมดำ
คุณจับฉันไม่ได้
คุณมองไม่เห็นฉันด้วยซ้ำ
เสียงของฉันทำให้คุณตาบอด, คนหัวโบราณ, คุณเป็นใคร?
ที่ไม่รู้สึกถึงจังหวะของอองรี ซัลวาดอร์
ที่ไม่ตามโอลอดุมที่เต้นรำในเปโล
และที่ไม่หัวเราะกับเสียงหัวเราะของแอนดี้ วอร์ฮอล
ที่ไม่, ที่ไม่ และไม่เคยพูดว่าไม่

ฉันคือคนผิวดำอเมริกันที่แข็งแกร่ง
มีต่างหูทองคำที่หู
ฉันคือดอกไม้ของเพลงแรกที่เก่าแก่ที่สุด
ดาบใหม่ล่าสุดและคมของมัน
ฉันคือกลิ่นของหนังสือที่สิ้นหวัง
ฉันคือกิตา โกโกยา
ตาของคุณมองฉันแต่ไม่สามารถเข้าถึงฉันได้
ฉันไม่มีทางเลือก, คนหัวโบราณ, ฉันจะทิ้งคุณ
ใครที่ไม่สวดมนต์นพนาของดอนนา คาโน
ใครที่ไม่ตามขอทานโจอันซินโญ่ เบจาฟลอร์
ใครที่ไม่รักความสง่างามที่ละเอียดอ่อนของโบโบ
ใครที่ไม่ใช่เรคอนคาโวและไม่สามารถเป็นเรคอนเว็กโซได้

ฉันคือคนผิวดำอเมริกันที่แข็งแกร่ง
มีต่างหูทองคำที่หู
ฉันคือดอกไม้ของเพลงแรกที่เก่าแก่ที่สุด
ดาบใหม่ล่าสุดและคมของมัน
ฉันคือกลิ่นของหนังสือที่สิ้นหวัง
ฉันคือกิตา โกโกยา
ตาของคุณมองฉันแต่ไม่สามารถเข้าถึงฉันได้
ฉันไม่มีทางเลือก, คนหัวโบราณ, ฉันจะทิ้งคุณ
ใครที่ไม่สวดมนต์นพนาของดอนนา คาโน
ใครที่ไม่ตามขอทานโจอันซินโญ่ เบจาฟลอร์
ใครที่ไม่รักความสง่างามที่ละเอียดอ่อนของโบโบ
ใครที่ไม่ใช่เรคอนคาโวและไม่สามารถเป็นเรคอนเว็กโซได้

VIEW ORIGINAL LYRICS