ฉันชอบคนที่สงสัย คนที่ฟังหัวใจของตัวเองมากเกินไปจนมันแกว่งไปมา
ฉันชอบคนที่พูดและขัดแย้งกับตัวเองโดยไม่ต้องประณามตัวเอง
ฉันชอบคนที่สั่นไหว บางครั้งพวกเขาดูเหมือนไม่สามารถตัดสินใจได้
ฉันชอบคนที่เดินครึ่งหนึ่งในรองเท้าของพวกเขาและอีกครึ่งหนึ่งข้างนอก

ฉันชอบเพลงเล็กๆ ของพวกเขา
แม้ว่าพวกเขาจะดูเหมือนคนโง่

ฉันชอบคนที่ตื่นตระหนก คนที่ไม่เป็นตรรกะ สุดท้ายก็ไม่ "เหมือนที่ควรจะเป็น"
คนที่มีโซ่ของพวกเขาเพื่อไม่ให้มันรบกวนเราทำเสียงกระดิ่ง
คนที่ไม่อายที่จะเป็นเพียงแค่คนล้มเหลวในความรัก
เพราะไม่สามารถพูดว่า "ปลดปล่อยเราจากสิ่งที่แย่ที่สุดและเก็บสิ่งที่ดีที่สุดไว้"

ฉันชอบเพลงเล็กๆ ของพวกเขา
แม้ว่าพวกเขาจะดูเหมือนคนโง่

ฉันชอบคนที่ไม่กล้าครอบครองสิ่งของ ยิ่งน้อยกว่าคน
คนที่ยินดีที่จะเป็นเพียงหน้าต่างธรรมดาสำหรับสายตาของเด็กๆ
คนที่ไม่มีธงและตาบอดสีในจิตวิญญาณไม่รู้จักสี
คนที่โง่พอที่ประวัติศาสตร์จะไม่ให้เกียรติพวกเขา

ฉันชอบเพลงเล็กๆ ของพวกเขา
แม้ว่าพวกเขาจะดูเหมือนคนโง่

ฉันชอบคนที่สงสัยแต่ต้องการให้พวกเขาได้พักผ่อนบ้างเป็นครั้งคราว
และไม่เคยถูกทำร้ายเมื่อพวกเขาเดินเล่นในฤดูใบไม้ร่วงในฤดูใบไม้ผลิ
บอกพวกเขาว่าจิตวิญญาณทำให้เกิดเปลวไฟที่สวยงามกว่าคนเศร้าเหล่านี้
และขอบคุณพวกเขา บอกพวกเขา ตะโกนว่า "ขอบคุณที่มีชีวิตอยู่!"

ขอบคุณสำหรับความอ่อนโยน
และไม่เป็นไรสำหรับก้นของคุณ
ที่ทำทุกอย่างที่ทำได้

VIEW ORIGINAL LYRICS