เธอเดินเพียงเพื่อนับก้าวของเธอ
สิบแปดก้าวแล้วเธอหยุดเพื่อปฏิบัติตาม
กฎที่เธอตั้งไว้เอง
ว่าสิบแปดก้าวคือหนึ่งชุดที่สมบูรณ์

และก่อนที่จะก้าวต่อไปเก้าขวาและเก้าซ้าย
เธอมองขึ้นไปที่ท้องฟ้าสีฟ้า
และกระซิบถึงทุกสิ่งที่อยู่เบื้องบน

อย่าปล่อยให้ฉันจมน้ำ อย่าหายใจคนเดียว
ไม่มีการเตะ ไม่มีความเจ็บปวด ไม่มีกระดูกหัก
ไม่เคยปล่อยให้ฉันจม รู้สึกเหมือนอยู่บ้านเสมอ
ไม่มีไม้ ไม่มีมีด และไม่มีหิน
ไม่เคยปล่อยให้สายเกินไป เสมอชื่นชมรสชาติ
ของโลกสีเทาที่เต็มไปด้วยหัวใจ

เมื่อสุนัขทุกตัวทั่วโลกเห่า
มันคุ้มค่าที่จะรู้
เหมือนผลไม้ที่ดีทุกชนิด ความสมดุลของชีวิตอยู่ที่ความสุกและความเสื่อมเสีย

VIEW ORIGINAL LYRICS