มึน
โง่จังเลยนะเธอ
เธอไม่เคยเรียนรู้สักที
ความสมดุลของเธอคือสถานที่
ที่เธอแค่ผ่านไปและจากไป
และไม่มีใครโง่เท่าเธอหรอก
รู้ไว้เถอะ
ความกลัวที่ไม่มีประโยชน์ของเธอ
มันจะไม่มีวันจบสิ้น

แต่โง่จังเลยนะเธอ
โง่อีกครั้ง
ที่พูดกับกระจก
และไม่เคยกับคนที่ใช่
และเพราะโง่อย่างเธอ
เธอจะไม่ทำอะไรเลย
เธอเป็นแค่คนหนึ่งในหมู่คน แต่

คนเราโกหกเสมอ
เรียนรู้มาตลอด
เดินไปมาตลอด
และเธอจะไม่เข้าใจอะไรเลย
เธอผิดพลาดมาตลอด
และตอนนี้มันไม่มีประโยชน์แล้ว
ที่เธอมองตัวเองในกระจก
กระจกที่ไม่รู้ว่าเธอคือใคร
กระจกที่ไม่รู้ว่าเธอคือใคร

โง่จังเลยนะเธอ
ที่ไม่เคยใช้ความสามารถของตัวเอง
บทกวีของเธอเป็นเพียงเศษกระดาษ
ที่เธอไม่เคยหว่าน
และถ้าด้วยเหตุผลบางอย่าง
เธอเริ่มมีค่า
และน้อยลงจากตึก คุณจะมุ่งไปสูง

แต่โง่จังเลยนะเธอ
โง่อีกครั้ง
เปลือยกายต่อหน้ากระจก
และไม่เคยกับคนที่ใช่
และเพราะโง่อย่างเธอ
เธอก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
เขาสวมเสื้อผ้าพอใจ
และในขณะเดียวกันเธอรู้ว่าเขาโกหก

เสมอ, เรียนรู้มาตลอด
เดินไปมาตลอด
และเธอจะไม่เข้าใจอะไรเลย
เธอผิดพลาดมาตลอด
และตอนนี้มันไม่มีประโยชน์แล้ว
ที่เธอมองตัวเองในกระจก
กระจกที่ไม่รู้ว่าเธอคือใคร
กระจกที่ไม่รู้ว่าเธอคือใคร

โง่, โง่
เธอผิดพลาดมาตลอด
และตอนนี้มันไม่มีประโยชน์แล้ว
ที่เธอมองตัวเองในกระจก
กระจกที่ไม่รู้ว่าเธอคือใคร
กระจกที่ไม่รู้ว่าเธอคือใคร
โง่

VIEW ORIGINAL LYRICS