น้ำตาไหลเมื่อเดินบนเส้นทางนี้
คิดถึงสัมผัสของคนนั้นอยู่เรื่อยๆ
ไม่สามารถจับไว้ได้ มีแต่ใจที่สั่นไหว
คนที่เคยงดงามของฉัน

ความรักมันช่างเจ็บปวดจริงๆ
ยิ่งพยายามจับไว้ ยิ่งห่างไกลออกไป
การจากลามันช่างง่ายดายจริงๆ
คนที่ฉันไม่สามารถลืมได้

ความรักเอ๋ย ทำไมหนีไป?
เหมือนเด็กขี้อาย
กลัวว่าจะปล่อยไป
จึงจับไว้แน่น
ความคิดถึงไล่ตาม ความรักหนีไปเสมอ
ถ้าได้พักสักครู่ก็คงจะดี

ลมพัดมา แม้จะยกปกเสื้อขึ้น
น้ำตาแห่งการจากลาที่เย็นชาขึ้นมา
เพราะไม่สามารถลืมได้ จึงฝังใจในอก
คนที่เคยมีค่าของฉัน

ความรักเอ๋ย ทำไมหนีไป?
เหมือนเด็กขี้อาย
กลัวว่าจะปล่อยไป
จึงจับไว้แน่น
ความคิดถึงไล่ตาม ความรักหนีไปเสมอ
ถ้าได้พักสักครู่ก็คงจะดี

การรอคอยและความทรมานต้องทิ้งไป
กำลังหาอะไรอยู่บนเส้นทางนี้
กำลังหาอะไรอยู่ที่นี่

ความรักเอ๋ย ทำไมหนีไป?
เหมือนเด็กขี้อาย
กลัวว่าจะปล่อยไป
จึงจับไว้แน่น
ความคิดถึงไล่ตาม ความรักหนีไปเสมอ

ถ้าได้พักสักครู่ก็คงจะดี
ถ้าได้พักสักครู่ก็คงจะดี

VIEW ORIGINAL LYRICS