ทุกวันฉันมีความสุขหัวใจ ไม่อยากจะคิดอะไร
มีหัวใจเหมือนห้องว่างเปล่า
ไม่โกรธ ไม่แค้น ไม่เกลียดใคร ให้ใจหมองเศร้า
ใครว่าอย่างไรช่างเขา ตัวของเรารู้ตัวเราดี

ท่องไปเที่ยวไปให้หมดสิ้นวัน ชาติหนึ่งชีวิตแสนสั้น
ขอใช้มันให้ช่ำชีวี
มืดค่ำง่วงเหงา ซุกกายเข้าถ้าพอมีที่
ถ้าหากเจ้าของเขามี ต้องขอโทษทีมิได้ตั้งใจ

อาจจะเป็นชีวิตเสเพล แต่จิตใจไม่เคยเกเร
หลอกลวงทำร้ายใจใคร
แต่เรื่องความรัก ใครรอต้องขอเสียใจ
ฉันมอบถวายวัดไป พร้อมกับหญิงชายคู่นั้นนานแล้ว

นี่คือฉันเองที่อยู่ที่มี เรือนร่างอาจเลอะโลกีย์
ฉันก็มีหัวใจผ่องแผ้ว
เลิกใฝ่เพ้อฝัน ถึงวิมานฉิมพลีเมืองแก้ว
หลับได้คืนคืนพอแล้ว ไม่เป็นนกแก้วในกรงของใคร

นี่คือฉันเองที่อยู่ที่มี เรือนร่างอาจเลอะโลกีย์
ฉันก็มีหัวใจผ่องแผ้ว
เลิกใฝ่เพ้อฝัน ถึงวิมานฉิมพลีเมืองแก้ว
หลับได้คืนคืนพอแล้ว ไม่เป็นนกแก้วในกรงของใคร