Życie wśród ludzi to prawdziwa gra w Paintball
Nie da się nie ubrudzić zewsząd strzał serią
Chociaż niektórzy na te kulki reagują alergią
Gdzie się nie ruszysz jesteś w środku burzy a grad gra artylerią

Pierwsze sekundy tej produkcji po pierwszym klapsie
A nawet wcześniej pierwszy strzał zawdzięcza dziecię matce
U podstaw często miłość leży winić ciężko zdrajcę
Dostajesz imię przynależność i jesteś w klatce

Pierwsze lata to jest ostrzał bez przerwy
Coś ci wolno czegoś nie Ty się rwiesz do rezerwy
Paradoksalnie nic nie robisz z tym gdy rosną wreszcie zęby
Ktoś mógłby myśleć że się dorwać zechcesz do strzelby

Chociaż ciężko w to uwierzyć to ci nie w głowie
Lepiej czy gorzej jest w końcu przyzwyczaja się człowiek
Zanim rzucisz pierwszym słowem cały jesteś w farbie
Wszyscy tak mamy więc się prawie nie martwię
Prawię ci tylko jak jest

Dookoła słyszę ciągle świst kul sium sium sium
O kolejne strzały każdy walczy
Tworzy ona twą historię i strój
Więc kim jesteś bez tej warstwy farby