Cóż za piękny wieczór
Mniemam iż jest to idealna okazja aby wznieść toast
Toast za obiady czwartkowe
Jako że jest w istocie czwartek i spotykamy się poobiedzie jak zawżdy przygotowałem poemat na ową okoliczność

Prawie dwie dekady już na gardle nóż mam
I nie puszczam tusz na opuszkach złuszczam
A na ucztach pusta tłuszcza macza usta w tłuszczach
Much na wzór mój tam nie wpuszcza

W sumie słuszna cóż tam hucpa huczna
A ja wódz sam Zaratusztra
Szukam raczej kruszca w puszczach
Taki wódz a wkurza musztra go

Co noc mały wóz znad łóżka
Razi tu światłami mu w twarz a nóż uznasz
Szuka różdżkarz wód u stóp a susza w mózgach od lat
Mózg ma swój na rusztach huncwot każdy i dziewuszka

Może już czas słuszność uznać później strój na wzór ich ubrać
Każdy radzi mózg swój uprać robić cóż mam co

Poproszę wina Moja wina