Dopóki zwykłe proste słowa
Nie wynaturzą się żałośnie
Póki pokrętna nowomowa
Zakalcem w ustach nam nie rośnie
Dopóki prawdę nazywamy
Nieustępliwie ćwicząc wargi
W mowie Milosza mowie Skargi
Przetrwamy
Przetrwamy
Przetrwamy
Przetrwamy

Dopóki chetnych na cokoły
Nie ma zbyt wielu kandydatów
Dopóki siada sie do stołu
By łamać chleb nie postulaty
Dopóki z sobą rozmawiamy
Z szacunkiem ciepło szczerze milo
A nie z bezmyślną tępą siłą
Przetrwamy
Przetrwamy
Przetrwamy
Przetrwamy

Uwierzmy szarzy i zmęczeni
Że ten nasz trud nie wszystek minie
A gdy moc naszą dostrzeżemy
Tu w naszym domu i rodzinie
Dopóki obrus rozściełamy
Choćby i było na nim biednie
Tu dni świąteczne i powszednie
Przetrwamy
Przetrwamy
Przetrwamy
Przetrwamy

A kiedy każdy z nas uwierzy
Jak wielka siła za nim stoi
Nagle pewnego dnia dostrzeże
Że mniej się boi mniej się boi
Ten swojski strach to kawal drania
Lecz nim go całkiem pogonimy
Sobie życzymy wam życzymy
Przetrwania
Przetrwania
Przetrwania
Przetrwania