Do dyrektora cyrku w N wszedł gość
Na twarzy miał rumieniec
I krzyknął: dyrektorku, wiem
Jak się ma zacząć przedstawienie

Sztampowych parad dosyć już
I innych tym podobnych chwytów
My, gdy orkiestry zabrzmi tusz
Puścimy w cyrku stu dżygitów

Wszyscy w kostiumach z czarnych skór
Będą drałowac po arenie
I każdy w dłoni dzierży wór
Tak się zaczyna przedstawienie

Tutaj dyrektor krzyknął, stop
Mów pan, co dżygit ma w tym worku
Jegomość odparł, otóż to
W worku je, dyrektorku

Czekajże pan, bo tchu mi brak
Dżygit to w worku ma? A jak
I teraz tak: napięcie rośnie, wtem gaśnie światło
Pada strzał i każdy dżygit w tej ciemności
Rozrzuca co w swym worku miał

A potem tętent się oddala i dyrektorku ukochany
Światło znienacka się zapala i cały cyrk jest obesrany
Czarna arena i orkiestra i napis: "Wiwat ZPR"
Czarne tygrysy, foki, krzesła, wszystko na czarno
Wszystko w merd

I wtedy ja na dany znak
Prężąc i śmiejąc się szampańsko
Wychodzę ubrany w biały frak

I mówię: dobry wieczór Państwu