Co rano proszę pań proszę panów
Nowych problemów spotykam gąszcz
I tyle moich pragnień i planów
Ambiwalencja przenika wciąż
W miejskiego ranka smutnej szarości
W miejskiego ranka leciutkiej mgle
Tyle ogarnia mnie wątpliwości
Ale na pewno wiem jedno że
Ale na pewno wiem jedno że
Ale na pewno wiem jedno że

Do szeptu gdzie potrzebny krzyk
Prostactwa gdzie potrzebny szyk
Nadmiaru gdzie wystarczy łyk ja się nie przyzwyczaję
Do chamstwa gdzie potrzebny wdzięk
Czelności gdzie potrzebny lęk
Do ciszy gdzie potrzebny jęk ja się nie przyzwyczaję

Od mych najmłodszych lat to trwa
Ta myśl przenika mnie do cna
Już taka jestem widać ja i moje obyczaje
Do czerni gdzie potrzebna biel
Do picu gdzie potrzebny cel
Nie wiem jak inni w PRL ja się nie przyzwyczaję

Walczę z tą myślą jak z mało którą
Walczę z tą myślą głupią do łez
Przyzwyczajenie drugą naturą
Akceptuj lepiej świat jaki jest
Pod szarą chustą miejskiego nieba
Pod bladym słonkiem co w górze lśni
Drugiej natury mi nie potrzeba
Jedna mi całkiem wystarczy i

Do kłamstw gdzie prawdy trza choć kęs
Bełkotu gdy potrzebny sens
I do bezradnych łez spod rzęs ja się nie przyzwyczaję
Do smogu gdzie potrzebny tlen
Plastiku gdzie potrzebny len
Pajaca gdzie potrzebny men ja się nie przyzwyczaję
Zastępczych opakowań chłam
W nieopisanej wzgardzie mam
Nie o to szło nie po to szłam przez lat dojrzałych gaje
I póki serce w piersi gra
Sumienie skład swych zasad zna
Nie wiem jak inni ale ja ja się nie przyzwyczaję