Κι αν θα διαβείσ κι αν θα διαβείσ τον ουρανό
Κι αν πασ ψηλά κι αν πασ ψηλά στ' αστέρια
Την συντροφιά την συντροφιά μου θα ζητάσ
Και τα δικά και τα δικά μου χέρια

Γιατί τα χέρια είναι σκοινιά
Και τα κορμιά καράβια
Κι όποιοσ τα κόβει τα σκοινιά
Μένει η καρδιά του άδεια

Κι αν πασ σε α κι αν πασ σε άλλη θάλασσα
Σε άλλη γη σε άλλη γη να μείνεισ
Δε θα βρεθεί δε θα βρεθεί ν' αναπαυτείσ
Τον πόνο σου τον πόνο σου ν' αφήνεισ

Γιατί τα χέρια είναι σκοινιά
Και τα κορμιά καράβια
Κι όποιοσ τα κόβει τα σκοινιά
Μένει η καρδιά του άδεια