Η μέρα κείνη δε θ' αργήσει
Που μπροσ μου θα σε ξαναδώ
Το φωσ του ήλιου θα ραγίσει
Και συ θα τρέχεισ προσ τα δω

Θε να σκορπά το μέτωπό σου
Χρυσή βροχή στον ουρανό
Και θα ‘ναι τ' ωραίο πρόσωπό σου
Κι απ' το φεγγάρι πιο χλωμό

Κι όταν θα σμίξουν οι καρδιέσ μασ
Όλα θα λάμψουνε αλλιώσ
Και θα χαθεί μεσ τισ σκιέσ μασ
Όλοσ ο κόσμοσ ο παλιόσ

Η μέρα κείνη δε θ' αργήσει
Κυνηγημένο μου πουλί
Σε πήρε κάποτε η δύση
Σε ξαναφέρνει η ανατολή