Ένα σπουργίτι μεσ στο πέραμα κρυώνει
Ένα καράβι βλαστημάει τη σκουριά
Κι εμείσ που μείναμε μεσ στη ζωή μασ μόνοι
Λεσ και μασ δώσαν την κατάρα τη βαριά
Λεσ και μασ δώσαν την κατάρα τη βαριά

Από το πέραμα δεν έχει πέρασμα
Μόνο φαρμάκι και χτικιό για κέρασμα

Πώσ να ριζώσεισ σ’ έναν τόπο που ματώνει
Που πριν την ώρα το κορμάκι μασ γερνά
Πώσ ν’ αντικρίσεισ τη χαρά που μαραζώνει
Κι αυτή τη νύχτα τη σκληρή που δεν περνά
Κι αυτή τη νύχτα τη σκληρή που δεν περνά

Από το πέραμα δεν έχει πέρασμα
Μόνο φαρμάκι και χτικιό για κέρασμα

Μέσα στο πέραμα στον ήλιο και στη σκόνη
Εκεί μασ χάρισε ο θεόσ τη συμφορά
Σε ένα σπίτι δίχωσ πόρτα και μπαλκόνι
Κι ένα αγκάθινο στεφάνι στην καρδιά
Κι ένα αγκάθινο στεφάνι στην καρδιά

Από το πέραμα δεν έχει πέρασμα
Μόνο φαρμάκι και χτικιό για κέρασμα