มองนาฬิกามันได้เวลา
ผับผ้าที่นอนและก็ลุกลงจากเตียง
เดินไปเปิดตู้และก็หยิบแปรงสีฟัน
เห็บบุหรี่ไว้ที่เอวเข้าห้องพร้อมกับเพื่อน
เห้ยไอ้สัสมึงรีบจุดดิ แปปดิไอ้สัสไฟไม่ติด
เร็วดิไอ้สัสช่วยกันหาก่อนจะสาย
เพราะวันนี้เรามีเทสตอนตี 5.20
จำได้และเพื่อน รอกูแปปนะ
กลับไปที่ตู้เดินกลับมาพร้อมไม้ขีด
2 ที และก็วนนะไอ้สัส
สำหรับกูคำว่าเพื่อนไม่มีการใช้สิทธิ
หลังสูบเสร็จเราต้องรีบแปรงฟัน
บ้วนปากให้สะอาดรีบใส่เสื้อผ้าทำตัวปกติ
ใส่ผ้าใบลงไปรอข้างสนาม
ยืดยืดขาและก็รอเสียงนกหวีด
อาจารย์เขาเป่าแล้วเรียกให้เรามาเข้าแถว
รีบวิ่งให้เสร็จจะได้กินข้าวเช้า
และช่วงเวลาที่กูมีความสุขที่สุด
คือตอนที่ได้กินข้าววัด
ต้มจืดเต้าหูหรือจะข้าวต้มมัด
เทแกงพะแนงและก็ขนราดข้าว
ชีวิตนักบอลแม่งไม่มีไรมาก
แค่ต้องอดทนและก็ตรงไปข้างหน้า


จากมาไกลยังไงต้องสู้ก่อน
จะเหนื่อยอีกแค่ไหนยังไงต้องสู้ต่อ
ก็เพราะว่าชีวิตเรา มีเพียงเราที่จะใช้มัน
จะเป็นอย่างงั้นเป็นอย่างงี้เป็นยังไง
บอกกับตัวเองคนข้างหลังต้องสบาย


มีเพียงสองตีนและอีกหนึ่งสมอง
เกี่ยวบอลลงพื้นให้เหมือนกับตะขอ
ฝึกฝนตัวเองร่างกายเล่นก้ามท้อง
เพื่อให้มันแข็งแกร่งนี้แหละชีวิตนักฟุตบอล
วิดพื้นวันละ 100 เพื่อให้แขนแข็งแรง
เพื่อต่อยอดไปสู่บอลอาชีพ
รอรับเงินเดือนแสนแพง
แสน 2 แสน 3 แสน 4
และกูจะไม่ป้อแป้ สู้เพื่อแม่กูที่อยู่บ้านนอก
เดินลงไปในสนามใช้ทุกความสามารถ
กระโดนขึ้นโหม่งตีหลังกาหลังฟาด
มองดูความฝันทำไมมันไกลแสนไกล
ใช้ชีวิตแบบไม่มีแผนกาง
มองไปหน้าต่างมีเพียงแค่ไฟแสงทาง
หลับลงตรงเตียงและเอาคอแหงนไป รอ


จากมาไกลยังไงต้องสู้ก่อน
จะเหนื่อยอีกแค่ไหนยังไงต้องสู้ต่อ
ก็เพราะว่าชีวิตเรา มีเพียงเราที่จะใช้มัน
จะเป็นอย่างงั้นเป็นอย่างงี้เป็นยังไง
บอกกับตัวเองคนข้างหลังต้องสบาย

จากมาไกลยังไงต้องสู้ก่อน
จะเหนื่อยอีกแค่ไหนยังไงต้องสู้ต่อ
ก็เพราะว่าชีวิตเรา มีเพียงเราที่จะใช้มัน
จะเป็นอย่างงั้นเป็นอย่างงี้เป็นยังไง
บอกกับตัวเองคนข้างหลังต้องสบาย