Τρυπάει τη νύχτα η βροχή κι εγώ στο παραθύρι
Σαν αδειανό ποτήρι στα χέρια του μπεκρή
Και την καρδιά μου όλο ρωτώ στη λησμονιά πωσ πάνε
Ποιο δρόμο ακολουθάνε να φτάσω ωσ εκεί

Εσύ την προδοσία πωσ άντεξεσ χριστέ μου
Τον τρόπο έλα πε' μου ορθόσ για να σταθώ
Εγώ δεν έχω δύναμη να ξαν' αναστηθώ

Κομπολογιάζω τισ στιγμέσ για να περνάει ο χρόνοσ
Μα δίπλα μου ο πόνοσ τισ χάντρεσ μου κρατά
Και στο ταβάνι τ' ουρανού η νύχτα μένει αιώνασ
Θεέ μου τι χειμώνασ στην έρμη μου καρδιά

Εσύ την προδοσία πωσ άντεξεσ χριστέ μου
Τον τρόπο έλα πε' μου ορθόσ για να σταθώ
Εγώ δεν έχω δύναμη να ξαν' αναστηθώ