Korkuyorum başlamaktan, bir yerde bitmez diye
Her şeyin bir sonu olmalı da, sonlar da korkutucu, çoğu getirmez dile
Belki sonsuzluğu arıyorum içten içe, kaybolmaktansa birdenbire
Tüm varlığımla çıkmaya çalıştıkça çeker içine sistem yine

Korkuyorum büyümekten, oyunlardan tüymekten
Sakalıma düşen aklardan, kesemeyeceğim kadar ürkekler
Yine bu ışıklar beni kandırıyor, gece çöksün diye gün bekler
Ağaç oldum kirli topraklara, isyan etmem, şükretmem

Korkuyorum şеytandan, ikinci kez ona kanmaktan
Hatalarım insanlıktan da kendimi affedеmem olursa art arda
Korkuyorum, ölmekten değil, ağlamalarından arkamdan
Akıtılan gözyaşları birer damla da sular taşalı çok oldu bardağımdan

Korkuyorum eleştirdiğim adamlara dönüşmekten
Gözümün kararmasından, onlar gibi kalleşçe dövüşmekten
Korkum korkmamaktan, yapamayacaklarımdan çok yapabileceklerimden
Sabrımın taşmasından ve emin olamamaktan kaçabileceklerinden elimden

Korkuyorum unutmaktan, iyilikleri, kötülükleri
Hepsini bir bir yazıyorum, hesaplaşalım diye sönmeden gözümün feri
Verilir sözler, verilir vaatler, çıkılır yollara, dönülür geri
Hatalıyım, olmasını beklediğim için bu yavan zihinlerden sözünün eri

Korkuyorum gülmeye, ağlatır diye bozuk karma
Mutluluğu hak edip etmediğime bile emin değilim, bundandır donup kalmam
Kesiliyor nefesim, ne zaman gerekse soluklanmam
Evim bu karanlık ruhsuz bölgeler ve pek haz etmiyorum konuklardan

Korkuyorum haklı çıkmamaktan, ve bazen haklı çıkmaktan
Korkuyorum perişan zihinlerinizin içinde dolaşan saklı sırlardan
Güruhunuza yaklaşırken bedenim, “Uzaklaş” diyor aklım ısrarla
Aç bir kurt gibi saldırırken herkes yanındakilere farklı hırslarla

Katlanmak zorundayım da sevmiyorum birçoğunu
İnsanlar şekil alır kumaş gibi, işin ne terzi, kesip biç onu
Varoluş bilinç oyunu, korkuyorum yok olmaktan
Belki de zaten hiç olmadım, hiç olmadım, hiç oldum

Bu Server Uraz