Bir bir çekilip gitti arkadaşlar,
Kimi çoluk çocuğa karışmış, kimi yeni evleniyor,
Kimi ekmek derdinde tezgâh başına oturdu,
Şimdilik ara sıra mektuplar açıyor kapımızı.

Sonra gazetelerden, kitaplardan, dergilerden
Öğreniyoruz insanları, dünyayı, yurdu.
Gülen bir dost yüzü değil ki kara kara yazılar
Cansız yazılar dünyası ne kadar okusak.

Ben karımı son kez istasyonda gördüm
Jandarmalar bıraktılar yanımda durdu.
Bu kadar yakınımda, bu kadar ellerimden uzak.
İhtiyarlıyoruz dedim, kırka dayandık!
Mahsundu, gülümsüyordu.

Beni aldıkları gün oğlan iki buçuk aylıktı,
Ağlayıp duruyordu annesinin kucağında.
Bugün oğlan yedisinde, kız on dördünü sürüyor.
Biz böyle yıllardır vatanı cezaevlerinden öğreniyoruz.
Tarihin en aydınlık çağında ıpıssız bir adada unutulmuş gibiyiz.
Açıklardan geçip gitmiş sıra sıra gemiler gibi yıllar.

Ben karımı son kez istasyonda gördüm
Jandarmalar bıraktılar yanımda durdu.
Bu kadar yakınımda, bu kadar ellerimden uzak.
İhtiyarlıyoruz dedim, kırka dayandık!
Mahsundu, gülümsüyordu.