Firuzan güneşli bir ilkbahar sabahı,
Günlerden iddiasız bir Salı,
Çiçekli elbisesini giyip,
Eski kenti dolaşmaya çıktı.

Firuzan, Firuzan,
Firuzan, ah Firuzan.

Firuzan eski kentin tam kalbine doğru,
Kralların sefere durduğu,
Aşınmış sunağı okşayınca,
İçinde bir saka kanat vurdu.

Firuzan, Firuzan,
Firuzan, ah Firuzan.

Firuzan kirli yüzlü boyacı çocukla
Göz göze gelince hatırladı,
Kocaman pembe bir pamuk helvayı
Yapış yapış yemenin hazzını.

Firuzan, Firuzan,
Firuzan, ah Firuzan.