Σε ζωγράφισε το καλοκαίρι
Κι ήσουνα πιο όμορφη απ' αυτό
Και μια νύχτα που έπεφτε ένα αστέρι
Φανερώθηκε το μυστικό

Θύμωσε και ένιωσε μια ζήλια
Σαν αυτή που νιώθουν οι εραστέσ
Όταν το φιλί χαθεί απ' τα χείλια
Και εκδικούνται οι αδειεσ τουσ καρδιέσ

Πήρε το πορτραίτο σου στην άκρη
Κι έχασε απ' τα πόδια του τη γη
Με μια πινελιά έβαλε ένα δάκρυ
Να ποτίζει κήπο με πληγή

Βλέπει ο ήλιοσ τι έκανεσ του λέει
Εγώ τώρα πώσ θα λάμπω πια;
Μια βαρκούλα μόνη επιπλέει
Όμωσ πού να πάει χωρίσ κουπιά

Μετανιώνει το καλοκαιράκι
Στάχυ που το λύγισε ο καρπόσ
Λάμπει η θλίψη τησ σαν αστεράκι
Που για λίγο του 'κλεψαν το φωσ

Αν μου συγχωρείσ αυτο το λάθοσ
Θα πιστέψω μόνο αν θα δω
Μέσα απ' τησ καρδούλασ σου το βάθοσ
Του χαμόγελού σου τον ανθό

Καλοκαίρι μου ταξίδι ο πόνοσ
Σε βαθιά και άγνωστα νερά
Μα γεννιέται ένασ άλλοσ χρόνοσ
Που μ' αυτόν μετριέται η χαρά

Σε ζωγράφισε το καλοκαίρι
Κι ήσουνα πιο όμορφη απ' αυτό
Μ'ένα ηλιοτρόπιο στο χέρι
Μου είπε εγώ να 'ρθω να σου το πω