Nic nas nie ruszy wrogie czołgi pociski deszcze bomb
Zapal znicz dla mej duszy gdy zobaczysz jak szable we mnie tkwią
Nic nas nie ruszy wrogie czołgi pociski deszcze bomb
Co nigdy nie głuchną nie głuchną
Jeśli ciało upadnie to pamiętaj że dusze nasze są
Nieśmiertelne i na pewno powrócą

Pośród ulic pękniętych od bomb ścian co zrzuciły szaty z betonu
Pośród kości rzuconych na stos i zamkniętych okien otwartych domów
Obok zgliszczy ogrodów i drzew co w pas nie kłaniały się nigdy nikomu
Szliśmy razem wytrwale przez śnieg po trawie zszarzałej i zimnej od lodu
Pośród ludzi dotkniętych tsunami po plażach gdzie piasek zamienił się w kamień
Pośród mew co zastygły w bezruchu i podniebne talie zmieniły w spadanie
Przez place wolności ulice zwycięstwa co wciąż pamiętają oddanie
Szliśmy razem podatni na stres lokując swą siłę i wiarę w odwadze
Pośród chmury pocisków i strzał zła co nakryło swym cieniem podłoże
Pośród dachów dziurawych od salw co w niebo wysłane wróciły w pożodze
Mimo dłoni zbolałych od drzazg dłoni co krwią pisały swą prozę
Szliśmy razem tłumiąc swój strach wysoko wznoszonym orężem nad głowę
Pośród setek kamieni rzucanych na czołgi co stalą miały hartowany pancerz
Mimo uderzeń i straty odporności w odłamki z żelaza zmieniały nam szable
Szliśmy razem ja i mój brat razem w wiktorię składając palce
I chociaż drogą metafor ukrywam zmęczenie to wciąż jestem tylko partyzantem

Nic nas nie ruszy wrogie czołgi pociski deszcze bomb
Zapal znicz dla mej duszy gdy zobaczysz jak szable we mnie tkwią
Nic nas nie ruszy wrogie czołgi pociski deszcze bomb
Co nigdy nie głuchną nie głuchną
Jeśli ciało upadnie to pamiętaj że dusze nasze są
Nieśmiertelne i na pewno powrócą

Czasem bardziej porywczy od wiatru wściekły zbyt impulsywny by umrzeć
Zwyczajnie po cichu samotnie bez wrzasku bez karabinów i pękniętych luster
Czasem nazbyt nieufny jak szczury w potrzasku stojące przed ślepym zaułkiem
Szedłem sam nie szukając poklasku idąc do celu nie myśląc o jutrze
Znałem już smak porażki a pomimo tylu przegranych
Byłem ponad tym może zbyt odważny pewny że nie wrócę na tarczy
Znałem już smak zwycięstwa wojny wygranej co uszlachetnia powietrze
Szedłem tam ja sam jak palec kroków rytm wyznaczał werbel
Szedłem sam choć szliśmy razem w innych światach równolegle
Tocząc wspólną batalię z oprawcą ja i brat mój w pola bitewne
I dziś tu jestem znów znowu odrębny jak zawsze
I chociaż drogą metafor ukrywam znaczenie to wciąż jestem partyzantem
Wciąż partyzantem jestem partyzantem
Czasem nazbyt porywczy z pieśnią na ustach i strzelbą przy boku ubogą w pociski

Nic nas nie ruszy wrogie czołgi pociski deszcze bomb
Zapal znicz dla mej duszy gdy zobaczysz jak szable we mnie tkwią
Nic nas nie ruszy wrogie czołgi pociski deszcze bomb
Co nigdy nie głuchną nie głuchną
Jeśli ciało upadnie to pamiętaj że dusze nasze są
Nieśmiertelne i na pewno powrócą

Coraz częściej nie mogę tego unieść
Coraz trudniej jest mi się z tym oswoić
Już pomału chyba kurwa wariuję
Daj mi klamkę a otworzę im głowy
Coraz bardziej wypadam poza ramy
I chyba gubię RAM'y bo myślę powoli
Dziś rozumiem Breivik'a i jego tok myślenia
Templariusze do broni
Jestem partyzantem buntownikiem z kanonu panienko
Nie żołnierzykiem na pochód wolności
Czy ułanem co puka w okienko
Jestem jednym z tych co zostali na froncie
Gdy inni wrócili po medal i strzały im w głowę
Krzyż na drogę z panem Bogiem
Tutaj nigdy nie będzie Las Vegas