Κάποτε υπήρχε εδώ
μια θάλασσα ανώνυμη
κι ένα βουνό μ’ αρχαία πανιά
κι ωραία πρύμνη
Μια λίμνη ζούσε μέσα στη θλίψη της τη γόνιμη
κι ένα ανήλικο ποτάμι δίχως μνήμη
κι ένα ανήλικο ποτάμι δίχως μνήμη

Αποδημούν πουλιά και μνήμες
σε μια απόκοσμη πομπή
Έρχεται πρώιμο φθινόπωρο από το μέλλον
Είχα μια αγάπη και μια θάλασσα ανοιχτή
ένα άστρο σύνορο, στον ύπνο των αγγέλων

Κάποτε πέρασε από εδώ
μια τρικυμία μ’ άγρια θαύματα
και μια φωτιά και μια φωτιά
που αγαπούσε τη σκιά της
Ένα άστρο χάιδεψε
του θανάτου τα εγκαύματα
και μια ψυχή βρήκε στεριά στη λησμονιά της
και μια ψυχή βρήκε στεριά στη λησμονιά της

Αποδημούν πουλιά και μνήμες
σε μια απόκοσμη πομπή
Έρχεται πρώιμο φθινόπωρο από το μέλλον
Είχα μια αγάπη και μια θάλασσα ανοιχτή
ένα άστρο σύνορο, στον ύπνο των αγγέλων

Σήμερα που όλοι οι ανεμοδείκτες
τρελαθήκανε
και δείχνουν πότε Ανατολή
και πότε Δύση
Εγώ θα κάψω τα καράβια που σωθήκανε
κι εδώ θα μείνω στο παρόν που είχα αργήσει
κι εδώ θα μείνω στο παρόν που είχα αργήσει

Αποδημούν πουλιά και μνήμες
σε μια απόκοσμη πομπή
Έρχεται πρώιμο φθινόπωρο από το μέλλον
Είχα μια αγάπη και μια θάλασσα ανοιχτή
ένα άστρο σύνορο, στον ύπνο των αγγέλων