Popił jej serce Aperolem
Wiatrak nad pocałunkiem kręcił się na nie
Westchnęła potem, on poszedł do baru
Krokiem marynarza śródmiejskich mórz
Który złowił już, choć może przy dnie

Ta da, pa pa, padam
Pa da, pa pa, padam

Inny sam, sam dalej, rzeźbi ją w myślach jak syrenkę
Wisła szumi, gładzi tym czas
Chciałbym połączyć ich spojrzenia
Nad kieliszkami, ale zamknięci w swoich marzeniach
Jak w klatce kos

Ta da, pa pa, padam
Ta da, pa pa, padam

Esemes przyszedł do samotnego
Pokręcił głową i zwija się
Gdzie indziej też jest letnia noc
Do tamtej wrócił cierpki donżuan
Patrzy znów w niego jak w święty obraz
To skończy się źle, skończy się źle
Z głośnika Lesław śpiewa o swetrach
A miłość wieje, kędy chce, kędy chce
Chyba tu była, trochę wypiła
Wraca do rzeki i płacze w głębinie
Lub śmieje się, cholera wie

Ta da, pa pa, padam
Ta da, pa pa, padam