Ay dost deyince yeri göğü inleden
Muharrem ustaydı bunu dinleden, dinleden
Gönül kırmazdı bilerekten bilmeden
İnsan velisini neyledin dünya ey, vay dünya ey

Ay dost azını çalarken kendinden geçen
Gönülden gönüle kapılar açan, açan
Aşkın dolusunu nefessiz içen
Gönül delisini neyledin dünya ey, vay dünya ey

Ay dost Garip babamdı Muharrem Usta
Bilirim aşığıdı sevdiği dosta, dosta
Sazımın emaneti diyen en son nefeste
Sazın ulusunu neyledin dünya ey, vay dünya ey

Sazımın emaneti diyen en son nefeste
Sazın ulusunu neyledin dünya ey, vay dünya ey, ey