Βαριά τ' αλέτρι οπίσω του τ' αφράτο αυλάκι αφήνει
Και τ' αργοπάτητα ο ζευγάσ τα βόδια του κεντά
Και εκείνα που παιδεύονται με τόση καλοσύνη
Με τα μεγάλα μάτια τουσ κοιτάζουνε σκυφτά

Χαρά στ' αλέτρι στον ζευγά που την ζωή μασ δίνουν
Όταν τα στάχυα θα γεννούν τα βόδια θ' αποστάσουν
Κι οι παραγυιοί τισ αψηλέσ τισ θυμωνιέσ θα στήνουν
Κι εκείνα θα 'βρουν καλαμιά πολλή για να χορτάσουν

Μέσα στ' αλώνια τα χρυσά τ' άλογα θα γυρνάνε
Και θα σηκώνουν σύγνεφο τη σκόνη στο αγέρα
Κι οι λιχνιστάδεσ παρακεί ψηλά θενά σκορπάνε
Μαλαματένια κότσαλα μεσ στον γαλάζιο αιθέρα
Χαρά στ' αλέτρι'χορτάσουν