Το φωσ απ' των θεών τη φλόγα πήρεσ
Πυρσόσ στα χέρια σου ασ γενεί
Κι όθε διαβαίνεισ σκόρπα θείουσ σπινθήρεσ
Κι' άναβε πυρκαγιά τρανή

Μεσ στισ σπηλιέσ που οργιάζει το σκοτάδι
Κάψε ότι γέννημα κακού
Ν' ανθίσει μεσ απ' τη στάχτη του άδη
Ο φοίνικασ του ωραίου και του καλού

Ν' ανθίσει μεσ απ' τη στάχτη του άδη
Ο φοίνικασ του ωραίου και του καλού
Εμπρόσ να σκίσουμε την άγρια νύχτα
Που κύκλωσε όλη τη γη

Και να βοηθήσουμε άγρυπνοι τον ήλιο
Με λάμψη ολόχρυση να βγει
Έλα να βγάλουμε την οικουμένη
Απ' τη σπηλιά τη σκοτεινή

Υψώνοντασ τη γη φωτολουσμένη
Σαν άστρο που ζηλεύουν οι ουρανοί
Υψώνοντασ τη γη φωτολουσμένη
Σαν άστρο που ζηλεύουν οι ουρανοί

Χαρά σ' όποιον στον κόσμο αυτό παλεύει
Και με καρδιά και με ψυχή
Φέγγοσ και λούλουδα πάντα να φέρνει
Και σαν φλογέρα αγάπησ ν' αντηχεί

Χαρά για μασ το στέρεο μετερίζι
Το ματωμένο τησ καρδιάσ
Να στήσουμε ψηλά και ν' ανεμίζει
Το φλάμπουρο τησ ανθρωπιάσ

Να στήσουμε ψηλά και ν' ανεμίζει
Το φλάμπουρο τησ α τησ ανθρωπιάσ