Ezin sentitu, nahiz nahi izan,
amodioaren sena.
Motorra, ziba, pipermina,
hilezkor uste nuena.

Ezin sentitu barrenean
iraganeko lilura,
zentzuak lausotzerainoko
amildegi beldur hura.

Sentitu nahi ta horren ordez
nekaduraren umela.
Itzal okerren zirko hutsa
sentimenduen kartzela.

Sentitu nahi, antsiatu
ta ezinbestean oroitu
amodioa
lehen zen bezelakoa.

Benetan,
penetan.