Verlangens naar de liefde uit m’n dromen
’N eindeloze weg naar niemandsland
Mijn wens is nog nimmer uitgekomen
Gevoelens raken steeds weer mijn verstand
Want hoe lang moet ik hier nog blijven wachten
De klok die wijst al naar de eeuwigheid
Al krijg ik jou maar niet uit mijn gedachten
Toch moet ik door maar zonder eenzaamheid

Vandaag wordt het de eerste dag
Dat ik weer naar het leven lach
Vandaag zie ik weer zonneschijn
Verdwijnt voorgoed verdriet en pijn
Vandaag besef ik dat ik leef
En zorg dat ik weer neem en geef
’T geluk ligt toch nog steeds op straat
Maar morgen is ’t misschien te laat

Ik verlangde vaak naar ’n paar woorden
Maar zelfs dat was blijkbaar al te veel
Weken dat ik nooit iets van je hoorde
In m’n huis daar bleef het koud en kil
De warmte zal ik nimmer bij jou vinden
Jouw leven was ’n reis ver weg van mij
Hoe kan ik mij aan zo’n iemand gaan binden
Verloren maar gelukkig toch nog vrij

Vandaag wordt het de eerste dag
Dat ik weer naar het leven lach
Vandaag zie ik weer zonneschijn
Verdwijnt voorgoed verdriet en pijn
Vandaag besef ik dat ik leef
En zorg dat ik weer neem en geef
’T geluk ligt toch nog steeds op straat
Maar morgen is ’t misschien te laat