Φεύγω λοιπόν χωρίσ φιλί
Με παγωμένα άδεια χείλια
Δεν μου ‘δωσεσ ένα φιλί
Και σ’ αγαπούσα έτσι πολύ

Και κλαίω για κείνα τα φιλιά
Που τα μοιράζω όπου να ‘ναι
Σ αυτούσ που δεν μου τα ζητάνε
Άγνωστοι και περαστικοί

Και κλαίω για σένα πιο πολύ
Γιατί σκορπίζεισ την ζωή σου
Άγιο νερό του παραδείσου
Χωρίσ σκοπό εδώ κι εκεί

Φεύγω λοιπόν χωρίσ φιλί
Σαν οδοιπόροσ διψασμένοσ
Που γύρναγε σε έρημη γη
Και βρήκε πέτρινη πηγή