Jeszcze płomyk miga w szklance jarzy się i tli na firance
Drży wspomnienia cień dogasa miejski dzień
I jeszcze wkoło tyle nut nut i słów co uleczyły nagle serca chłód
Ludzie gdzie ja byłam ile światów przemierzyłam
Ilu zaklęć wysłuchałam wyśpiewanych jednym tchem i wiem

Kocham się w poecie grajku co mi gra
Gra i śpiewa gada plecie do białego dnia
Kocham się w poecie

Spójrz umknęły dnia szarości lampa krzesło stół
I posłuszne mu śpiewają nam z radością ile tchu
Żeby się zdumiał miejski dzień i śpiewanie to zrozumiał człowiek
Co się skrył w codzienności cień żeby się zdumiał trwożny czas
Że kilka nut i słów tak prosto leczy lęk człowieczy broni nas

Kocham się w poecie gładzę jego skroń
Bądź dla niego dobry świecie niby skarb go chroń
Bądź dla niego dobry świecie kochaj go jak ja
Niech z szarości dnia ku szczęściu myśl uleci gdy on gra
Gra gra gra gra gdy on gra gra