Κάποτε ήμουνα κι εγώ
Κορίτσι από σπίτι
Είχα κι εγώ εγωισμό
Είχα ψηλά τη μύτη

Όμωσ η μοίρα η σκληρή
Που τουσ ανθρώπουσ τιμωρεί
Με έριξε σε σένα τον αλήτη

Ανάθεμα την ώρα που σε γνώρισα
Μαύρη καταραμένη
Τι κέρδισα και που σε χώρισα
Είμαι διπλά δυστυχισμένη
Αλήτη

Πήγα στη μάνα μου κι εγώ
Να με παρηγορήσει
Βρήκα την πόρτα τησ κλειστή
Και ποιοσ θα μου μιλήσει

Το δρόμο για το γυρισμό
Πήρα χωρίσ εγωισμό
Αλήτη πωσ μ' έχεισ καταντήσει

Ανάθεμα την ώρα που σε γνώρισα
Μαύρη καταραμένη
Τι κέρδισα και που σε χώρισα
Είμαι διπλά δυστυχισμένη
Αλήτη