Στον τοίχο μ' έστησαν μπροστά
τα λόγια σου τα λιγοστά,
μακριά σου τώρα οι μέρες
με πληγώνουνε σαν σφαίρες.

Πόνε, της καρδιάς φονιά,
πότε θ' ανοίξουμε πανιά
Πονάει ετούτο το μαχαίρι
από το δικό σου χέρι.

Ραγίζει απόψε η καρδιά,
στο στήθος μου μια χαρακιά.
Σε Ανατολή και Δύση
την πληγή μου ποιος θα κλείσει

Πόνε, της καρδιάς φονιά,
πότε θ' ανοίξουμε πανιά
Πονάει ετούτο το μαχαίρι
από το δικό σου χέρι.