Στα παλιά λεωφορεία
Ο καθένασ μια ιστορία
Είν' η φτώχεια εισιτήριο
Κι η ουρά ένα μαρτύριο

Στην ουρά γίνονται φίλοι
Μοδιστρούλεσ κι υπάλληλοι
Οικοδόμοι και ραφτάδεσ
Μόρτεσ και πορτοφολάδεσ

Πρόσωπα χλωμά σαν άστρα
Σαν λουλούδια μαραμένα
Που τα κόψαν απ' τη γλάστρα
Και τα στέλνουν 'δω κι εκεί

Χέρια βρώμικα και τίμια
Που αν δεν ξέρουνε να γράφουν
Δώδεκα πανεπιστήμια
Έχουν βγάλει στη ζωή

Στα παλιά λεωφορεία
Στριμωξίδι φασαρία
Και πικρή φιλοσοφία
Για την άδικη ζωή

Μοιάζει φίλε αυτόσ ο κόσμοσ
Με παλιό λεωφορείο
Κι οι ανθρώποι ένα φορτίο
Που το σέρνει εδώ κι εκεί

Δύσκολο πικρό ταξίδι
Φασαρία στριμωξίδι
Ποιοσ στ' αλήθεια θα μπορέσει
Τ' αλλουνού να φάει τη θέση

Τούτη η θέση είναι δική μου
Ο χαμόσ σου είναι η ζωή μου
Η ζωή σου ο θάνατόσ μου
Στο λεωφορείο του κόσμου

Δε σ' αντέχω άλλο κόσμε
Μ' έχεισ δέσει και με σέρνεισ
Μια χαμογελάσ μια δέρνεισ
Με το γέλιο με το δάκρυ

Δε σ' αντέχω άλλο κόσμε
Σ' έχω πιει σ' έχω χορτάσει
Και η πίκρα σου έχει φτάσει
Μέχρι των χειλιών την άκρη

Δε σ' αντέχω άλλο κόσμε
Πίκρα πίκρα σε μαζεύω
Δε σ' αντέχω άλλο κόσμε
Κάνε στάση να κατέβω