Μέσα στα πρόσωπα που ήξερα
Λάμπει μια αχτίδα
Μια υπόνοια ειλικρίνειας
Δεμένη σε αγκίδα
Γιατί η αλήθεια πονάει
Και έχει φίλο το φόβο
Που αφκαλιά με παίρνει
Στο κρεβάτι που στρώνω

Γιατί δίνω διαμάντια
Σε ανθρώπους που κλέβουν
Που σπάνε καρδιές
Και που χέρια ληστεύουν
Σ’έναν ουρανό με κόκκινα μάτια
Υπόσχομαι να χτίσω δικά μου παλάτια

Κάθε βήμα μπροστά
Έχει μοιραίοι αντίτιμο
Ξεριζώνω δειλά
Ο,τι έχω πολύτιμο
Το μόνο που με κυνηγάει
Είναι ο χρόνος
Τελικά ίσως με ψάχνει
Για να μην μείνει μόνος

Στον τοίχο δακρύζουνε
Φωτογραφίες
Τσιγάρα, αστεία
Μίκρογραφίες
Στήν Αθήνα μένει
Μια παλιά μου αγάπη
Ελπίζω να παλεύει
Για να βρει μια Ιθάκη

Κάθε βήμα μπροστά
Έχει μοιραίοι αντίτιμο
Ξεριζώνω δειλά
Ο,τι έχω πολύτιμο
Το μόνο που με κυνηγάει
Είναι ο χρόνος
Τελικά ίσως με ψάχνει
Για να μην μείνει μόνος

Τα παραμύθια του δρόμου
Οι μικρές ιστορίες
Χωράνε καρδιές
Που αξίζουν θυσίες
Μαμά σ’αγαπάω
Μακρυνό μου λιμάνι
Μπαμπά θα σε βρώ
Για μια αγκαλιά στο ποτάμι