Er was eens een koning machtig en groot Die had slechts één vijand en
Dat was de dood
Waarom moest de dood toch zijn leven bederven
Waarom was hij zo bang zo bang om te sterven
De koning ontbood toen al zijn geleerden Die te paard en per koets aan
Het hof arriveerden
"Môge geleerden" zei de koning beleefd "Ik zit met een vraag waar
Niemand antwoord op heeft"
De jongste geleerde een ijdele snaak
Zei "Vraagt u eens Sire vraagt u maar raak
Wilt u soms weten hoeveel sterren er zijn
Of hoe zwaar al het zand weegt van de grote woestijn
Of hoe de belasting massaal wordt ontdoken Of hoe " maar toen werd hij
Abrupt onderbroken
"Welnee" zei de koning een tikje afwezig "Waarom gaan we dood Kijk dát
Houdt me bezig"
Niet één der geleerden had zo'n vraag verwacht
"Al sla je me dood " zei de jongste heel zacht
De oudste geleerde nam toen het woord
En zei "Sire sommige mensen worden vermoord
Anderen komen per ongeluk om
Maar de meeste sterven gewoon van ouderdom"
De koning zei kribbig "Ja dat wist ik allang Maar wat is toch de dood
En waarom ben ik zo bang"
En toen sprak de knapste geleerde "Sire mag ik soms eens even
Misschien moet u hogheid met de dood leren leven"
De koning sprong op zijn woede was groot En hij schreeuwde " Ik eis een
Antwoord Wat is de dood"
En toen sprak een geleerde met veel fantasie
"Zal ik u eens zeggen hoe ik dat nu zie
Kijk de dood komt je halen de dood raakt je aan Dus de dood met in
Levende lijve bestaan
We moeten hem vangen dan zijn we er af Leve het leven Weg met het
Graf"
"Ach de dood" zei de knapste "is niet te verslaan Want als je hem
Beetpakt dan ga je eraan"
Maar toen kreeg de koning een schitterend plan Hij zei " ik ken een
Stokoude doodzieke man
Hij heeft schat ik nog maar een uurtje te gaan Dus de dood komt hem
Halen de dood komt eraan
We bouwen een glazen kooi om zijn bed
En de deur wordt uitnodigend open gezet
Is de dood eenmaal binnen op weg naar zijn prooi Dan sluiten wij snel de
Deur van de kooi"
Aldus werd besloten men ging aan de slag De dood werd gevangen nog
Diezelfde dag
Treurig en somber zat ie achter het glas Alsof ie een levend museumstuk
Was
En nog nooit was het volk zo gelukkig geweest Jaren en jaren vierde men
Feest
Maar op den duur ging het feesten vervelen En ging men gevaarlijke
Spelletjes spelen
Men sprong van torens in diepe ravijnen Men stoeide met leeuwen en wilde
Zwijnen
Men dronk liters en liters vergiftigde wijn En voerde wat oorlog gewoon
Voor de gein
Ja niemand ging dood geen mens ging verloren Maar er werden wel steeds
Nieuwe baby's geboren
Het werd alsmaar drukker men kreeg het benauwd Er werden zelfs mensen de
Zee in gedouwd
En honderd jaar later was de lol er vanaf En ging men weer verlangen
Naar de rust van het graf
En de koning dacht " goed ik ben niet meer zo bang Maar ik vind alles
Zo saai en ik regeer al zo lang"
Opnieuw riep hij zijn geleerden bijeen
En hij riep "Wat een ellende Waar moet dit heen"
De jongste geleerde inmiddels al zo'n drie eeuwen oud
Zei "Bevrijdt toch de dood want zo gaat het fout"
Maar de knapste zei "Ja maar wie lat hem los
Want wie de deur open doet is als eerste de klos"
En de koning stond op en hij sprak theatraal
"Laat mij het maar doen gegroet allemaal
Mijn angst voor de dood is nu wel genezen Ik heb geloof ik meer van het
Eeuwige leven te vrezen"
En hij schreed naar de kooi machtig en groot En stierf in de armen van
De gretige dood
"Leve de dood " riep het volk dol gelukkig En ze leefden nog lang en
Stierven gelukkig