Στην κυρά μάνα μασ μη δίνετε βοήθεια
Ούτε μαγκούρα στο προσκέφαλο σιμά
Γιατί θα δέρνει κάθε μέρα τα παιδιά τησ
Κι όταν μιλάω θα με λέει αληταρά
Κι αν δέρνει κάθε που γουστάρει τα παιδιά τησ
Θα καταντήσουνε εμπόροι δουλικοί
Τα νιάτα χάνονται στα βρόμικα σοκάκια
Για να μετρήσουν με το μπόι τουσ τη γη

Λένγκω λένγκω λένγκω
Πάψε να με κυβερνάσ
Λένγκω λένγκω λένγκω
Πάψε να με τυραννάσ

Κι αν θέλω τώρα να ακούγεται η φωνή μου
Με πιάνει τρόμοσ από ίσκιουσ μακρινούσ
Χρυσάφι μοιάζει η συντροφιά σου στη ζωή μου
Κι η ομορφιά σου μου γιατρεύει τουσ καημούσ
Ρε μπάρμπα κάτσε να μασ πεισ μια ιστορία
Πώσ ήταν τότεσ η μανούλα μασ παλιά;
Έπεφτε ξύλο σαν γινόταν φασαρία
Ή σασ νανούριζε με χάδια και φιλιά;

Λένγκω λένγκω λένγκω
Μου σπαράζεισ την καρδιά
Λένγκω λένγκω λένγκω
Μου πληγώνεισ τη χαρά

Κι ο μπάρμπασ τότε σοβαρεύτηκε λιγάκι
Τη κούτρα ξύνει και παράγγειλε καφέ
Η μητέρα είπε: ήταν ένα κοριτσάκι
Που ορφανό μάζευε άνθη σε μπαξέ
Τ' άνθη στόλιζαν το αγέρωχο κεφάλι
Μα όταν κοιμόταν πάλι πέφτανε στη γη
Κι από τα λούλουδα που ο χάροσ είχε βάλει
Εμένα κράτησε να βλέπω τη ζωή

Λένγκω λένγκω λένγκω λένγκω
Μου 'χεισ φάει την ψυχή
Λένγκω λένγκω λένγκω
Φίλοι θα βρεθούμε όλοι μαζί

Αυτή παιδιά μου ήταν τότεσ η μανούλα
Ο κήποσ ύστερα εγέμισε ληστέσ
Το κοριτσάκι μασ το ντύσανε γριούλα
Κι απ' τα κουρέλια φαινότανε οι πληγέσ
Κι αν μασ χτυπάει με μανία και φωνάζει
Τη βάζουν άλλοι με συμφέροντα πολλά
Το όνειρο που φεύγει τη τρομάζει
Να αναζητάει μια χαμένη ελευτεριά

Λένγκω λένγκω λένγκω μάνα
Στο καμίνι τησ φωτιάσ
Λένγκω λένγκω λένγκω μάνα
Πεσ μασ πάλι τι ζητάσ