Με ιδρώτα και με αίμα
Βγάζω πάντα το ψωμί
Σαν το σκλάβο τυραννιέμαι
Μέρα νύχτα στη ζωή

Αιχμάλωτοσ στα βάσανα
Και στισ υποχρεώσεισ
Θεέ μου το κορμάκι μου
Πότε θα το λυτρώσεισ

Φορτωμένοσ τόσα βάρη
Πωσ αντέχει το κορμί
Να ‘ταν άλλοσ σαν κι εμένα
Θα τον τρώγαν οι καημοί

Αιχμάλωτοσ στα βάσανα
Και στισ υποχρεώσεισ
Θεέ μου το κορμάκι μου
Πότε θα το λυτρώσεισ

Σαν θα σβήσει η καρδιά μου
Ξέρω πωσ δε θα πονώ
Μα το δόλιο μου σπιτάκι
Πωσ θα ζήσει ορφανό

Αιχμάλωτοσ στα βάσανα
Και στισ υποχρεώσεισ
Θεέ μου το κορμάκι μου
Πότε θα το λυτρώσεισ