Τι κάθεσαι εδώ πέρα και σαπίζεισ
Εδώ δεν έχει τόπο να σταθείσ
Ανήμποροσ στον ήλιο ανεμίζεισ
Συντρίμμια και κουρέλια μιασ ψυχήσ

Τι κάθεσαι εδώ πέρα και πεθαίνεισ
Και ψάχνεισ για καινούργιεσ προσευχέσ
Το χάλασμα το βλέπεισ και σωπαίνεισ
Φθινόπωρο κι αρχίζουν οι βροχέσ

Τι κάθεσαι εδώ πέρα και σαπίζεισ
Εδώ δεν αγαπάνε τουσ τρελούσ
Τισ νύχτεσ ματωμένοσ φτερουγίζεισ
Μ' ανύπαρκτα φτερά για τουσ πολλούσ

Αυτά είπε σ' ένα ποιητή δικό μασ
Και τράβηξε για το φεγγάρι ο ντύλαν τόμασ