Ίσωσ πρέπει να με μισήσεισ
Να διαλέξεισ το πιο όμορφο λάθοσ
Δεσ μεσ' τα μάτια μου την δεύτερη όψη
Σχοινί τεντωμένο βαθιά θα με κόψει
Αρχίζω να τρέχω εικόνεσ ραγίζουν
Ζωή που κυλάει και ψάχνει μια λίμνη
Εσύ από κάτω να μαζεύεισ σταγόνεσ
Συνέχεια θα παίζεισ με τουσ ίδιουσ κανόνεσ

Πλέον νομίζω ότι ανατέλλω
Θυμάμαι τα λόγια σου και επιμένω
Θα κλείσω τον έρωτα σε πόλεισ και χάρτεσ
Θ' αφήσω τη θλίψη μου να δώσει τισ μάχεσ

Το ξέρω στο τέλοσ θα γονατίσω
Δε θα 'ναι υπόκλιση μα απέραντο μίσοσ
Εσύ θα κερδίσεισ μα θα σου στερήσω
Το ταξίδι που λάτρευεσ θα συνεχίσω