Με πρόσχημα τον έρωτα έφτασα παραπέρα
Οι ντροπαλέσ κουβέντεσ μου παινεύαν τον αέρα
Τα γέλια σαν υπόσχεση χρωμάτιζαν τισ ώρεσ
Ταξίδευε η σκέψη μου στισ θαυμαστέσ τισ χώρεσ

Μια έλξη ανεξήγητη μα και πολύ ακραία
Στη γη όμωσ αν κάθεσαι το άγνωστο έχεισ θέα
Μοιάζανε τόσο κοντινά νυχτιάσ κομμένα δώρα
Μέχρι που φανερώθηκε του φόβου η ανηφόρα

Έτσι όπωσ γεννήθηκαν τα λόγια θα γεράσουν
Εκεί που κλάψαμε θα 'ρθούν άλλοι για να γελάσουν
Γι' αυτό λοιπόν μη καίγεσαι αν αύριο μασ ξεχάσουν
Εκεί που κλάψαμε θα 'ρθούν άλλοι για να γελάσουν

Άλλαξε γι άλλη μια φορά η σάρκα απ' το κορμί μου
Συμμάζεψα τα λόγια αυτά τη ταπεινή φωνή μου
Κι έμεινε στο δωμάτιο κάποια μικρή αλήθεια
Το αγέννητο αυτό παιδί που σκότωσε η συνήθεια

Ό,τι μπορείσ να το γευτείσ στον κόσμο να το δέσεισ
Η τιμωρία έρχεται όταν δε συγχωρέσεισ
Τη πίκρα που απλόχερα οι φίλοι πρώτοι δίνουν
Ασκοί γεννάν και θα ρωτάσ γιατί τισ πόρτεσ κλείνουν

Έτσι όπωσ γεννήθηκαν τα λόγια θα γεράσουν
Εκεί που κλάψαμε θα 'ρθούν άλλοι για να γελάσουν
Γι' αυτό λοιπόν μη καίγεσαι αν αύριο μασ ξεχάσουν
Εκεί που κλάψαμε θα 'ρθούν άλλοι για να γελάσουν

Ο έρωτάσ μου ξέφτισε παντού πάει και το λέει
Κι η έναστρη αγάπη μου καθισμένη θα κλαίει
Τα δώρα αυτά τα κοντινά τα κέρδισαν οι άλλοι
Και η σκέψη στον κατήφορο κυλάει σαν μπουκάλι

Οι ντροπαλέσ κουβέντεσ μου γινήκανε κατάρεσ
Οι ώρεσ οι χρωματιστέσ φορτώθηκαν λαχτάρεσ
Ανώμαλη προσγείωση κι εγώ πάλι στο ράφι
Πάν' οι χαρέσ λυπήθηκαν και πήγαν όλα στράφι

Έτσι όπωσ γεννήθηκαν τα λόγια θα γεράσουν
Εκεί που κλάψαμε θα 'ρθούν άλλοι για να γελάσουν
Γι' αυτό λοιπόν μη καίγεσαι αν αύριο μασ ξεχάσουν
Εκεί που κλάψαμε θα 'ρθούν άλλοι για να γελάσουν