Πέταξε φτερούγισε η ανάσα μου μετάνοια
Κράτησα το βήμα μου τα μάτια σου να δω
Πάνω μου η ζωή σου ανεμίζει επιφάνεια
Μέσα σου γεννήθηκα λοιπόν τελειώνω εδώ

Φωσ φωσ
Ποιοσ αντέχει τόση ανατολή
Φωσ φωσ
Έρωτά μου αλήθεια κι απειλή
Ποια οργή ποια μυστική χαρά
Κάψαν του θανάτου τα φτερά
Κι ελπίζω

Το ηλιοβασίλεμα τα σύννεφα εξαπτέρυγα
Γύρω από το σώμα σου του κόσμου οι φυλέσ
Να ‘βρισκε η ψυχή μου στον παράδεισο μια πτέρυγα
Να σε κρύψω αγάπη μου σε μυθικέσ αυλέσ

Φωσ φωσ
Ποιοσ αντέχει τόση ανατολή
Φωσ φωσ
Έρωτά μου αλήθεια κι απειλή
Ποια οργή ποια μυστική χαρά
Κάψαν του θανάτου τα φτερά
Κι ελπίζω