Όταν ο ήλιοσ ξεψυχάει
Και ο εσπερινόσ χτυπάει
Τι είναι εκείνο που με τρώει λίγο λίγο
Κι όλο σκέφτομαι κι όλο σκέφτομαι
Κι όλο θέλω να φύγω

Δειλινά σαν τα μαχαίρια
Δειλινά που σε πεθαίνουν
Μοναχά τα δυο σου χέρια
Μ' ανασταίνουν
Δειλινά σαν τα μαχαίρια
Δειλινά που σε πεθαίνουν
Μοναχά τα δυο σου χέρια
Μ' ανασταίνουν

Όταν ο ήλιοσ χαμηλώνει
Και η σκιά μου μεγαλώνει
Τι είν' εκείνο που με σβήνει λίγο λίγο
Κι όλο σκέφτομαι κι όλο σκέφτομαι
Κι όλο θέλω να φύγω

Δειλινά σαν τα μαχαίρια
Δειλινά που σε πεθαίνουν
Μοναχά τα δυο σου χέρια
Μ' ανασταίνουν
Δειλινά σαν τα μαχαίρια
Δειλινά που σε πεθαίνουν
Μοναχά τα δυο σου χέρια
Μ' ανασταίνουν