ਮੇਰੇ ਤੇ ਜੋ ਲੱਗੇ ਸਾਰੇ ਦਾਗ ਲਿਖੇ ਨੇ
ਕਿੰਨੀਯਾ ਹੀ ਰਾਤਾਂ ਖੋਰੇ ਜਾਗ ਲਿਖੇ ਨੇ
ਤੇਰੇ ਲਈ ਜੋ ਲਿਖੇਯਾ ਸਕੂਨ ਓਹਦੇ ਚ
ਸਕੂਨ ਓਹਦੇ ਚ
ਮੈਂ ਉਂਜ ਬੜੇ ਲੋਕਾ ਦੇ ਸੁਹਾਗ ਲਿਖੇ ਨੇ

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮੇਰੀ ਦੀ ਜੇ ਮੈਂ ਗੱਲ ਦਸਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ
ਕੁਛ ਖ਼ਾਸ ਨਹੀਂ ਰਹੀ
ਉਥੋ ਮੁੜ ਆਵਾ ਵੀਰੇ ਮੈਂ ਤਾ
ਜਿਥੋਂ ਮੁਡ਼ਣੇ ਦੀ ਆਸ ਨੀ ਰਹੀ
ਆਪਣੇ ਆ ਲੁਟਿਆ ਸੀ ਆਪਣਿਆਂ ਮਾਰੇਯਾ ਸੀ
ਆਪਣੇ ਆ ਕਿੱਤਾ ਸੀ ਤਬਾਹ ਮੈਨੂ ਤਾ
ਡਿਗੇਯਾ ਸੀ ਚਕ ਲਿਆ ਰੱਬ ਨੇ ਹੀ ਰਖ ਲਿਯਾ
ਦੇਖਣਾ ਓ ਚੌਂਦੇ ਸੀ ਸਵਾ ਮੈਨੂ ਤਾ
ਖੋਰੇ ਕਿਥੇ ਖੋ ਗੇਯਾ ਸੀ
ਪਾਗਲ ਜਿਹਾ ਹੋ ਗੇਯਾ ਸੀ
ਸਾਰੀ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਬੈਠ ਰੋਏਆ ਭੀ ਆ ਮੈਂ
ਰੱਬ ਕੋਲੇ ਖੜ ਆਏਆ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂ ਪੜ੍ਹ ਆਏਆ
ਮਰਕੇ ਰਕਾਨੇ ਜੇਓਂਦਾ ਹੋਏਆ ਭੀ ਆ ਮੈਂ
ਮਰਕੇ ਰਕਾਨੇ ਜੇਓਂਦਾ ਹੋਏਆ ਭੀ ਆ ਮੈਂ
ਮਰਕੇ ਰਕਾਨੇ ਜੇਓਂਦਾ ਹੋਏਆ ਭੀ ਆ ਮੈਂ

ਬਣਕੇ ਨਾਵਬ ਦੇ ਜਯੀ
ਸਿਧਾ ਹੀ ਜਵਾਬ ਦੇ ਜਯੀ
ਝੂਠੀ ਹਾਮੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਤੂ ਭਰੀ ਨਾ ਯਾਰਾ
ਚਲ ਇਕ ਗੱਲ ਦਸਾ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਲ ਦਸਾ
ਕਿਸੇ ਤੇ ਯਕੀਨ ਕਦੇ ਕਰੀ ਨਾ ਯਾਰਾ
ਲੋਕਾ ਭਾ ਦੇ ਚੋਬਰ
ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਬਣ ਗੇਯਾ
ਮੈਂ ਉੱਠਿਆ ਗਰੀਬੀ ਚੋ
ਲਿਖਾਰੀ ਬਣ ਗੇਯਾ
ਪੁਛ ਲੈ ਮੰਦੋੜ ਪਿੰਡ ਆਕੇ ਕਿਸੇ ਤੋ
ਫੁੱਦੂ ਆਪਣਿਆਂ ਕੋਲੋ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਬਣ ਗੇਯਾ
ਅਲੜਾ ਤੋ ਨੋਟ ਯਾਰਾ ਵਾਰੇ ਭੀ ਆ ਮੈਂ
ਬਾਹਾਂ ਤੇ ਬਲੈਡ ਬੜੇ ਮਾਰੇ ਭੀ ਆ ਮੈਂ
ਏ ਨਾ ਸੋਚੀ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਕੋਕ ਫੜਿਆ
ਦਾਰੂ ਚ ਮਿਲਕੇ ਪੀਤੇ ਖਾਰੇ ਭੀ ਆ ਮੈਂ
ਜੇ ਦੁਖ ਮੈਂ ਸੁਣਾਵਾਂ ਤੈਥੋਂ ਜਾਣੇ ਨਿਇ ਲਿਖੇ
ਹਾਲੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਲਿਖੀ ਆ ਵੀਰੇ ਗਾਨੇ ਨਿਇ ਲਿਖੇ
ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਬੀਤੇਯਾ ਜੋ ਓਹੀ ਲਿਖੇਯਾ
ਐਵੇ ਵਾਦੁ ਭੰਗ ਦੇ ਜੋ ਭਾਰੇ ਨਿਇ ਲਿਖੇ
ਐਵੇ ਵਾਦੁ ਭੰਗ ਦੇ ਜੋ ਭਾਰੇ ਨਿਇ ਲਿਖੇ
ਐਵੇ ਵਾਦੁ ਭੰਗ ਦੇ ਜੋ ਭਾਰੇ ਨਿਇ ਲਿਖੇ

ਲਿਖਣੇ ਸੀ ਗਾਨੇ ਕਿਥੇ ਯਾਰ ਤੁਹਾਡੇ ਨੇ
ਯਾਰੀ ਬਣ ਕੇ ਦੁਖਾ ਦਾ ਕੋਈ ਤੂਫਾਨ ਨਾ ਔਂਦੀ
ਹੁਣ ਤਕ ਪਾਗਲ ਤਾ ਹੋ ਹੀ ਜਾਣਾ ਸੀ
ਜੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮੇਰੀ ਚ ਓ ਰਕਾਨ ਨਾ ਔਂਦੀ
ਜੇਤੋ ਓਹਦੇ ਵਾਰੇ ਕੁਜ ਪਤਾ ਲਗ ਜਾਏ
ਹਾਲੇ ਗਾਨੇਯਾ ਚ ਐਸੀ ਕੋਈ ਗਲ ਨਿਇ ਪੌਣੀ
ਮੰਨੇਯਾ ਮੁਹੱਬਤਾ ਦੇ ਕਿੱਸੇ ਬੜੇ ਆ
ਪਰ ਏਹੋ ਜਿਹੀ ਮੁਹੱਬਤ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂ ਹੋਣੀ
ਪਰ ਏਹੋ ਜਿਹੀ ਮੁਹੱਬਤ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂ ਹੋਣੀ
ਪਰ ਏਹੋ ਜਿਹੀ ਮੁਹੱਬਤ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂ ਹੋਣੀ

ਮੈਂ ਮਰਕੇ ਭੀ ਲਾ ਸਕਦਾ ਨੀ
ਇਹਸਾਨ ਰਕਾਨੇ ਤੇਰੇ ਨੇ
ਭਾਵੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮੁਕਦੀ ਮੂਕ ਜਾਵੇ
ਪਰ ਗੀਤ ਨੀ ਮੁਕਣੇ ਮੇਰੇ ਨੇ
ਪਰ ਗੀਤ ਨਿਇ ਮੁਕਣੇ