Πριν γίνει ο καφές του πατέρα
Μ' έντυσε η μαμά να μπω στο σχολικό
Όταν γύρισα έκλεισα την καφετιέρα
Όμως ο καφές ακόμα ήταν εδώ
Θα μεγαλώσουμε όλοι κάπως
Μετά θα επαναλάβουμε το λάθος
Θα μετανιώσουμε πριν μπούμε μες στο μνήμα

Βγήκαμε σπασμένοι απ' τα σπασμένα μας σπίτια
Μαθημένοι μόνοι μέσα στη γειτονιά
Δε μάθαμε εύκολα πώς να δεθούμε ξανά
Οι σχέσεις δε γιατρεύονται όσο ο χρόνος περνά
Βγήκαμε σπασμένοι απ' τα σπασμένα μας σπίτια
Κι ίσως δεν αρκεί αν όλα είναι όπως παλιά
Κι ίσως τα ίδια πάθουν τα δικά μας παιδιά
Αυτό είναι για όσους έχουν μεγαλώσει στραβά μέσα στα σπασμένα μας σπίτια

Και ξέρω είναι περίεργα τα πράγματα
Έξω έχει παγωνιά μα είναι πιο κρύα στο διαμέρισμα το χάραμα
Όταν νιώθεις πως ίσως δε σ' αγαπάει πια
Η μάνα σου έλεγε πως είσαι παιδί μάλαμα
Μα μεγαλώνεις κι η συμπεριφορά της δε σ' το λέει πια
Λες και το φάντασμα της πια σε μεγαλώνει
Κι ο μπαμπάς σου για το τίποτα θυμώνει
Κι αν δεν ξεσπάσει πάνω σας πού θα ξαλαφρώνει
Ξέρω τα 'πιε πάλι μάλλον αφού βγήκε
Του αρέσει να κατηγορεί εσάς για τη ζωή που δεν είχε
Κι εσύ δε φταις σε τίποτα πού να ξερες
Κι οι δαίμονες καρτερούν να τα ξαναπείτε
Κι αφού δε θέλανε παιδί γιατί το κάνανε
Και γιατί μένουνε μαζί άμα δεν ταιριάζουνε
Κι αφού δεν ξέρανε γιατί δεν πάν' να μάθουνε
Ποιον δρόμο να βρεις αν κι αυτοί τον δικό τους χάνουνε

Πριν γίνει ο καφές του πατέρα
Με 'ντυσε η μαμά να μπω στο σχολικό
Όταν γύρισα έκλεισα την καφετιέρα
Όμως ο καφές ακόμα ήταν εδώ
Θα μεγαλώσουμε όλοι κάπως
Μετά θα επαναλάβουμε το λάθος
Θα μετανιώσουμε πριν μπούμε μες στο μνήμα

Βγήκαμε σπασμένοι απ' τα σπασμένα μας σπίτια
Μαθημένοι μόνοι μέσα στη γειτονιά
Δε μάθαμε εύκολα πώς να δεθούμε ξανά
Οι σχέσεις δε γιατρεύονται όσο ο χρόνος περνά
Βγήκαμε σπασμένοι απ' τα σπασμένα μας σπίτια
Κι ίσως δεν αρκεί αν όλα είναι όπως παλιά
Κι ίσως τα ίδια πάθουν τα δικά μας παιδιά
Αυτό είναι για όσους έχουν μεγαλώσει στραβά μέσα στα σπασμένα μας σπίτια

Και ξέρω είναι περίεργα τα πράγματα στην πόλη είν' όλοι ξένοι
Μα πονάει περισσότερο να μην αναγνωρίζεις
Τους ανθρώπους που τα πρόσωπά τους ξέρεις
Πώς θα ζεστάνεις μια καρδιά παγωμένη
Κι αν η μαμά είχε κουράγιο θα 'χε φύγει μα βρίσκει συντροφιά σ' άλλη αγκαλιά από σας κρυφά
Ο μπαμπάς δε θέλει να κάνει τα λάθη του μπαμπά του μα αν δεν δει τον εαυτό του σε 'σένα δε σου μιλά
Εγώ δεν έχω να σου πω πολλά για 'μένα
Μόνο πως η αντίδραση αντίδραση γεννά
Μπορεί να μη σε καταλάβανε ποτέ στ' αλήθεια
Αλλά είσαι σίγουρος πως τους έχεις καταλάβει εσύ
Εγώ μεγάλωσα με μια μητέρα μόνη ξεχασμένη απ' τον Θεό όλες μου τις τρύπες να μπαλώνει
Κι οι μνήμες του μικρού μου εαυτού λέγαν πως η ύπαρξή μου τον μπαμπά μου δεν αγχώνει
Αλλά δε φαίνεται η προσπάθεια αυτού που χάνει
Κι ας ήταν εκεί όσο το χέρι του φτάνει
Κι εσύ αν δεν τους αγαπήσεις γι' αυτό που είναι
Με τι μούτρα θ' απαιτείς απ' το παιδί σου να το κάνει

Πες μου πώς θα σβήσουμε όλες τις ουλές από το χθες μου
Πώς διορθώνεις λάθη που δεν έκανες ποτέ σου
Ακόμα στα ίδια ακόμα στα ίδια

Βγήκαμε σπασμένοι απ' τα σπασμένα μας σπίτια
Μαθημένοι μόνοι μέσα στη γειτονιά
Δε μάθαμε εύκολα πώς να δεθούμε ξανά
Οι σχέσεις δε γιατρεύονται όσο ο χρόνος περνά
Βγήκαμε σπασμένοι απ' τα σπασμένα μας σπίτια
Κι ίσως δεν αρκεί αν όλα είναι όπως παλιά
Κι ίσως τα ίδια πάθουν τα δικά μας παιδιά
Αυτό είναι για όσους έχουν μεγαλώσει στραβά μέσα στα σπασμένα μας σπίτια