Η Γη των Λωτοφάγων is a song in Greek
Ποια πρύμνη ποια πλώρη
Το κατάστρωμα πιάνει σκουριά
Κι εκείνο το αγόρι
Της σειρήνας το τραγούδι ξεχνά
Του είπαν πως οι λωτοί
Σε βοηθούν να ξεχνάς τα φαντάσματα
Γιατί έρωτες που μείναν μισοί
Πονούν σαν τραύματα ξέχνα με εσύ
Κι αναρωτιέται ποια πόλη ποια χώρα ποια θάλασσα
Με ταξιδεύει πια για πού έχω ανοίξει πανιά ah
Αν χαρίζω πια τους στίχους μου σε άλλες
Αν τους χάρισα πότε σ' εκείνη πραγματικά
Κι εγώ όταν δένω πια δε δένομαι
Δέθηκα στο κατάρτι μια φορά
Κι άλλη μια μ' εκείνη πλέον απλά πορεύομαι
Στη μοίρα του άνεμου στην αγκαλιά των κυμάτων
Απ' όταν έφαγα τους καρπούς της γης των Λωτοφάγων
Στα Καπηλειά λέω πως δε θυμάμαι ποιος είμαι
Μου φέρνει μια κοπέλα με αθώα ματιά
Κι εγώ αντιδρώ μηχανικά
Το πρωί θα φύγω πριν ξυπνήσει
Πριν μάθει για 'μένα πολλά ah
Και τα ρομάντζα θα γίνουν ρουτίνα
Κάθε μήνα τον έρωτα λιγότερο θυμάμαι
Στους Θεούς προσεύχομαι όλα καλά να πάνε
Τα βράδια να κοιμάμαι κενός αλλά να κοιμάμαι
Τι τραγούδι σου 'χα πει και μ' αγάπησες
Πόσες θάλασσες μακριά μου ζεις
Ποιος αέρας τα ποιήματά μας πήρε
Ποιος θυμάται πλέον τι ήμασταν εμείς
Κι έχω φύγει πες της δε θα γυρίσει πες της
Πες της πως ξέχασα και ζω ευτυχισμένος πες της
Πως απ' τη σκύλα και τη Χάρυβδη δεν πέρασα
Στην Κίρκη ή στης Καλυψώς τη νήσο έμεινα πες της
Κι εγώ θα πω στον εαυτό μου ότι έμαθα
Πως δεν πειράζει που από τον λωτό δεν έφαγα
Πως έχω μάθει να τιθασεύω τις μνήμες
Γύρισα σώος κι ίδιος και στη διαδρομή δεν πέθανα
Κι αν καταλάβει το ψέμα να το αρνηθείς
Απ' την αλήθεια δεν θα βγει νικητής αυτό είναι νόμος
Αγαπημένη μου μην έρθεις να με βρεις
Έτσι κι αλλιώς θα λυγίσω και θα έρθω πρώτος να σου πω
Δεν θα πέθαινα για σένα
Μα θα σκότωνα όποιον αναπνέει για ένα σου βλέμμα
Είναι γραφτό μα δεν θα πέθαινα για σένα γιατί θα σε άφηνα πίσω
Και κανείς δεν ταιριάζει πιο πολύ από 'μας τους δυο
Τι τραγούδι σου 'χα πει και μ' αγάπησες
Πόσες θάλασσες μακριά μου ζεις
Ποιος αέρας τα ποιήματά μας πήρε
Ποιος θυμάται πλέον τι ήμασταν εμείς